|
|
серікбай маханұлы
ТУҒАН ЖЕРГЕ .
Туған жер мені кешіргін ,
Ерке ұл етіп өсірдің .
Нөсерін төгіп егілтіп
Шабыттың жырын келтірдің.
Таппадым теңеу жігерлі ,
Өзіңсің маған жыр елі .
Топырақ кешкен балғын шақ
Есімде қалдың күрделі !
Сезімнің байлап қиялын ,
Құр сөзбен қалай сиямын .
Өз жерім - болсын нұр пейіш
Өлеңнің нәрін жиямын.
Мәртебең биік өрлеген,
Қандай бір ыстық жер деген.
Көгіңде бұлтың қарайса
Жаңбыр деп білем – төгілген.
Құбыла белің жап – жазық ,
Жатады елің мал бағып .
Жайқалған шүйгін шөбіңнен
Табылар елге мол азық .
Силадың өмір туған жер ,
Бабалар болған қандай ер.
Қорғанын тумен белгілеп
Ұрпағы үшін төккен тер .
Бәйгеге қосқан тұлпарын,
Көремін өршіл ұлдарын .
Туған жер саған ұқсатам
Бал мінез өскен қыздарын.
Жасыл ел – жаңа жайлауым ,
Қызыққа толған ауылым !
Жарқырап күнің жаңарды
Таусылмас саған арнауым .
Мерейін өпкен шапағат
Сүйгіздің шындық махаббат.
Алғашқы асыл ғашығым .
Мен болам нағыз азамат .
|
