|
|
серікбай
МЕН – ДАҒЫ ӨЛЕҢ ЖАЗБАЙМЫН....
Жеңіл – созылмалы. Өлеңі: Мұқағали Мақатаев.
Әні: Серікбай Маханұлы.
Мен өлеңді жазбаймын біреу үшін,
Өрнек тағып өмірден өлмеу үшін.
Жырларымды жазамын жасырмастан,
Жаралы жүректерді емдеу үшін.
Қуанамын, өзгелер жыламасын ,
Зейін қойып кейбіреу, тыңдағасын.
Өтсем болды арқалап, адамдардың,
Шаттығымен, қайғысын, мұң – наласын.
Қуат алып, Абайдың тіл күшінен,
Жыр жазамын Абайдың үлгісімен.
Абай болып табынсам бір кісіге,
Абай болып түңілем бір кісіден.
Намысымды басқаға бермеу үшін ,
Надан жанға ойымды бөлмеу үш ін .
Үлг і жаздым, жастарға жарқыратып,
Абай жаққан бір сәуле сөнбеу үшін.
ӨЛЕҢ ЖАЗАМЫН.
Өлең сөздің құдыретін түгендеп ,
Жазар едім , айтар біреу ермек деп ,
Түсінбейтін қызғанышпен ойласаң ,
Сөзін ақтап , бұл жалғанда жүрмек тек .
Жыламасын, көздің жасын ағызып ,
Мұң-қайғысын кімге айтар арызғып .
Тыңдар болсаң осыларды дұрыстап ,
Айтар сөзін таңдайынан тамызып .
Ойландырып Абай айтқан нақылдан ,
Тыңдамайтын адамдар бар ақылдан .
Соқса жүрек мың құбылып қапысыз ,
Дұшпандарын артық көрер досынан .
Осындай жан кездеседі өмірде ,
Жалғандықта мойымайды өзіде.
Көрінгенде жанжағынан абайлап,
Маңайдағы көрінбейді көзіне .
ТҮРКІСТАН .
Тарихтарың сыр шертіп ғасырлардан ,
Көкте күнің Түркістан жарқыраған .
Ән арнадым рұхсат ет , бас иемін ,
Тебіренттің рухыңмен асыл бабам .
Қожа-Ахмет ойын тербеп шарлаған ,
Болашақтың шамын жағып Түркістан .
Кемтарларға дер кезінде дем беріп,
Сая болдың кезі болса шаршаған .
Түркі-Қазақ атанған жер анасы ,
Кіші Мекке Түркістан баб қаласы .
Бір өзіңді пір тұтып табынамын ,
Шығыстағы Мұсылман астанасы .
Хан Абылай елің үшін жаралған ,
Күмбездерің асыл нұрдан нәр алған .
Түркістаным гүл бақшаңа оранып ,
Әлем шарға қасиетің таралған .
Жібек жолың Үндіге жалғастырған ,
Әмір-Темір қолдары мың жасаған .
Имандылық Түркістан мекенісің ,
Тай қазаның ырыс боп оратылған .
Батырлырың шайқасқанда жауымен ,
Үш билерің ақылдасты қауыммен .
Түркістаным атты таңын жаңарып ,
Егеменді елім болып оңымен .
ІЗДЕСЕҢ МЕНІ .
Ана тілім сөз қорында байлығың ,
Ырғағымен ерте енген айбының .
Құрметтеймін , қадырлеймін өзіңді ,
Білім берген көл – дария айдының .
Күй шертеді домбырасы азаттың ,
Талай жылдар оты жанған тозақтың .
3Атты таңым шұғаладан жарық боп ,
Ел жайлауын мақтан етем қазақтың .
Көк жүзінде жарқырайды жұлдызың ,
Олар сенің арман еткен ұл – қызың .
Сөзін тыңдып , көзі көрген ақынға ,
Шабыт беріп , өлең жолын құрғыздың .
Егер мені іздесең көппен ізде ,
Жадыраған таңдағы нұрдан ізде .
Жарқыраған жарықта сәуле шашқан ,
Барлық кезде боламын ылғи бізде .
|
